Saturday, April 28, 2007

Tapijtje leggen (Alfumbra)

In het weekend voor Pasen was het tijd voor de jaarlijkse traditie van onze taalschool; het zelf maken van een tapijt van zaagsel voor de optocht van zondag.

Het maken van een tapijt kost veel tijd, en bestaat uit twee stappen. De eerste stap is het kleuren van het zaagsel, hier zijn we zaterdag de halve dag mee bezig geweest. Het komt er neer dat je kleurstof mengt met zaagsel. Een arbeidsintensief werkje waarbij de handjes mee gekleurd worden. In het totaal hebben we denk ik een stuk of 10 kleuren moeten mengen en al met al zijn we met een man of twintig de hele ochtend bezig geweest.


De volgende dag was het tijd voor een nog arbeidsintensiever karwei. Het maken van het tapijt. Enkele leraren (waaronder die van mij) waren al vanaf 7 uur 's ochtends bezig met de voorbereidingen. Het leggen van het zaagselbed en het maken van enkele grote beelden in het midden.


Zo tegen 12 uur werden wij ingezet om de randen in te vullen. Dit was monniken werk, op de knieƫn verschillende kleuren zaagsel in een mal aanbrengen. Als alle kleuren waren ingevuld de mal voorzichtig oppakken en aan de volgende meter beginnen. Al met al waren we met ca. 20 studenten tot vier uur bezig om het geheel af te maken.





Het leuke was dat ze de optocht vervroegd hadden. Oorspronkelijk zou de optocht om 7 uur langs komen, nu kwam hij echter al om 4 uur. Het laatste uur was dus echt stressen om alles af te krijgen. Het gaf wel een goed groepsgevoel om het met z'n allen te klaren en uit eindelijk waren we denk ik rond 10 voor vier klaar.



Zo'n optocht bestaat uit verschillende onderdelen. Eerst het voetvolk, mensen in paarse gewaden, al dan niet met wierrook slingerend. Deze lopen netjes om je tapijt (Alfumbra) heen.



Daarna komt de daadwerkelijke groep dragers. Zij hebben een zware last bij (een zware eikenhouten?) draagbaar met daarop een beeld dat te maken heeft met de kruistocht van Jezus.


Deze mensen kunnen niet anders dan over het tapijt heen gaan. Hoe dichter bij Pasen hoe groter het aantal dragers (tot wel 80 of 160 toe) en ook hoe zwaarder en groter de draagbaar.



Afijn zo rond vier uur kwamen dus de dragers voorbij. Ik heb een filmpje gemaakt van het moment dat ze op het tapijt stappen. Een vreemd gevoel, omdat het toch allemaal vernietigd wordt. Maar dan realiseer je ook dat de dragers het zwaar hebben en gun je het dat ze over "jouw" tapijt heen gaan. Achteraf had ik er een goed en voldaan gevoel bij. Zoiets van het is klaar.

Als de dragers voorbij zijn komt de fanfare, daarna komen de vrouwen die een beeltenis van Maria meedragen met ook daarachter aan weer een fanfare en dan komt de opruimploeg. Twee vrachtwagens, een tractor met laadschep en een hoop mannen met scheppen en bezems om alles professioneel op te ruimen.



Als iedereen weg is lijkt het net als of er nooit wat gebeurd is....




Alfumbra time (english summary)
Within our language school it is tradition to make an Alfumbra (carpet) each year.
Also this year. On Saturday we used half a day to colour sawdust. This is the material that is used to make the Alfumbra. I think we coloured ~10-15 different colours. It is labour intensive. And you get your hands coloured ;-)
On Sunday some of our teachers started at 7 in the morning to lay down the foundation and start with the bigger drawings that were located in the middle. At 12 o’clock we could start with the very labour intensive making of the edges. In total we had to make three edges. It took us (20-25 people) approximately about to 4 o’clock before we were finished. Just on time for the parade that came by at 4 o’clock. It was supposed to arrive at 7 o’clock but they were early. You can imagine that the last hour was quite stressful, but it also gave us a good group feeling when we finished just in time (JIT). All in all I think it is one of the biggest and most beautiful Alfombra’s that I have seen, and I am very happy to have cooperated on it.
At four the procession came by and it is strange but also rewarding to see the people that carry the heavy load walk across it. Afterwards I felt content. A sort of job well done feeling. But I think once is enough…