De laatste paar maanden...
Het is een tijdje stil geweest omdat ik ben wezen fietsen in de VS. In twee maanden (8 weken) van New York naar San Francisco.
Ik heb hier voor een aparte website opgezet: 4000miles.info
Naast de sportieve uitdaging wil ik ook proberen om wat geld bijeen te brengen voor een goed doel, namelijk spieren voor spieren. Een stichting (Spieren voor spieren) die kinderen met spierziekten probeert te helpen. Ik zou het enorm waarderen als je hier aan mee zou willen helpen door een donatie te doen. Meer informatie is te vinden op 4000miles.info. Alvast bedankt!
The last few months....
I have been cycling the last two months. This has been a challenge to see if I was able to get from New York to San Francisco in 8 weeks. Besides that I am also raising money for a dutch charity helping childeren with Muscle diseases. If you like you can donate for this charity. I hope you will :-)
Check it out on 4000miles.info
Sunday, October 7, 2007
Thursday, June 7, 2007
Cuba, 1e en 2e week.
Dit is de rest van het verhaal van de eerste twee weken in Cuba, het deel dat ik samen met Mia heb gereisd. Er volgt nog een derde deel van mijn “avonturen” solo in Cuba. (Ik heb overigens ook nog een paar foto's toegevoegd aan het eerste deel, dus mis die niet ;-)
Duiken en luieren in Maria la Gorda
Vandaag nog een tweede duik gedaan. Dit keer was het een soort cave duik.
We zwommen door een soort kleine ravijn, een beetje nauw af en toe en soms wat lastig manoeuvreren, zeker wanneer degene voor je niet door zwom. Wel erg interessant, op het einde van de ravijn keek je in 1 keer een paar 100 meter de diepte in. Erg indrukwekkend. De diepte was ca. 30 meter. (Helaas heeft mijn Polar horloge het begeven terwijl ik toch dacht dat ie 30 meter zou moeten kunnen hebben? Moet ik nog even achteraan gaan.)
Na nog wat te hebben gerelaxed op het strand zijn we ’s middags naar Pinar del Rio vertrokken. Een ritje in een airco mini-bus van ca. 3 uur.
Pinar del Rio is op zich niet heel erg de moeite waard. Op vrijdag hebben we er een rum fabriek bezocht, waar we een “excursie” zouden krijgen. Ik denk dat we langer hebben moeten wachten dan dat de rondleiding duurde. Na 10 minuten stonden we weer buiten en we hebben niet eens kunnen proeven!
Enkele andere beelden van Pinar del Rio:
Was grappig ze hadden er een winkel die "La Mia" heette, hoe toepasselijk:
Afijn ’s middags de bus richting la Habana genomen. Op de heenweg hadden we Viazul, terug wilde we de andere maatschappij, Astro, uitproberen die iets goedkoper is. Op zich goed bevallen het is wel iets meer reizen met de “locals”, wat inhoud dat er wat vaker gestopt wordt. Maar na ca. 3,5 uur zijn we in la Habana aangekomen. We hadden van onze “familia particulares” in Pinar del Rio een adres gekregen van een bevriende familie in Habana die ook kamers verhuren. Deze familie woont in een ander deel van Habana dan waar we het eerste weekend hebben gezeten (Habana Biejo; Oud Havana) dus wat variatie.
Uitzicht op Hotel Nacional vanaf de Malecón.
We zitten heel centraal dicht bij hotel Nacional en de universiteit, de wijk heet Verdano. Het straatbeeld is authentiek oftewel oud, veel achterstallig onderhoud maar wel origineel en ook warm. Je voelt je er op je gemak als je er rond loopt en het ademt een buitengewone relaxte sfeer uit.
Het is nog steeds erg gaaf (vind ik) om de oude Nederlandse bussen hier rond te zien rijden, en ik kan er geen genoeg van krijgen om ze te fotograferen. (soort heimwee?) Anyway een andere reminder aan thuis; Bavaria bier! We liepen een bar binnen en ze verkopen hier gewoon Bavaria. Dus even een paar blikjes ingeslagen, en ’s avonds aan de Malecón bij de ondergaande zon op gedronken.
(Het zou zo een advertentie voor Bavaria kunnen zijn, vind ik!)
Prima! Daarna hebben we een Jazz club bezocht, el Zorro y el Cuervo (de vos en de raaf). Het was leuk om de musici aan het werk te zien, ze hadden er echt lol in. Het was wel een echte gringo bar maar wat wil je met een entree van 10 CUC.
(CUC is het geld dat de toeristen “moeten” gebruiken. 1 euro = 1,2 CUC). BTW: Een tip: als je ook naar Cuba wil komen, koop Canadese dollars. 1 euro is ~1,5 Canadese dollar, maar hier is 1 Canadese dollar ook ~1,2 cuc. Dus omgerekend heb je dan ~1,8 CUC voor je euro. Wordt je vakantie toch ff de helft goedkoper!)
Maar goed voor die 10 CUC kon je wel twee drankjes uitzoeken. Dus na ons “budget” opgedronken te hebben zijn we met een oude Amerikaanse auto naar huis gebracht, lachen om een keer mee te maken.
Op zondag zijn we naar het zeer grote kerkhof van Havana gegaan (Necrópolis Cristóbal Colón). Het schijnt dat hier bijna een miljoen mensen begraven zijn. De graven zijn allemaal netjes gestructureerd vergelijkbaar met de plattegrond van een stad en ze zijn allemaal nogal groot (familiegraven).
Het is bijzonder om te zien, heel veel marmer, rustgevend wel. Sommige graven worden goed bijgehouden maar ook hier is weer een hoop verval. Ik heb er een tijdje rondgekeken en ook wat foto’s genomen.
Daarna zijn we naar “Place de la Revolucion” gelopen, wat redelijk in de buurt is. Hier worden de grote bijeenkomsten gehouden (zoals bijvoorbeeld op 1 mei). Aan de ene kant heb je heb een grote kolom met de buste van José Martin en aan de andere kant de beeltenis van Che Gevarra op de voorkant van een gebouw.
Er tussen in een enorm plein waarover ook een weg loopt. We waren op zondagmiddag de enige op het plein, op een paar militairen na, maar het schijnt dat hier wel een miljoen mensen zich kunnen verzamelen.
’s Avonds zijn we naar een film geweest. Kosten 2 peso’s (de munt voor de Cubanen. 1 peso ~ 3.5 eurocent dus dat kon wel.) We wilden eerst na een Amerikaanse film gaan, maar het was een beetje onduidelijk in welke zaal we moesten zijn. In de grote zaal draaide een Argentijnse/Spaanse film, echter alleen in het Spaans. Omdat we een beetje wilde ontspannen kozen we toch voor de Amerikaanse film, met Spaanse ondertiteling. Het bleek echter dat we kaartjes hadden voor de film in de grote zaal, en we moesten een paar peso bijleggen voor deze film. Ondertussen konden we in de zaal kijken. Bleek dat ze een tv hadden staan met een stuk of 20 stoelen er voor!
Toch maar voor de Spaans/Argentijnse film gekozen. Hoewel ik het niet echt goed kon volgen was het zeer interessant verhaal over de Coupe in Chili en een of andere pater van een school voor jongens die daarbij een belangrijke rol speelde.
Na de film zijn we nog wat gaan eten op de bovenste verdieping (25e) van Hotel Libre, genietend van het mooie uitzicht en de live muziek. (onder andere van de Godfather).
Op maandag zijn we naar Trinidad gegaan. We hadden via onze casa particulares een taxi geregeld rechtstreeks naar Trinidad via Cienfuego. Onderweg zijn we door enkele echte hoosbuien gekomen, het regenseizoen schijnt hier heftiger te zijn dan normaal. Op het einde van de middag zijn we in Trinidad aangekomen.
Trinidad lijkt nogal op Antigua, Guatemala. Kleine straatjes met kinderkoppen en kleurige huizen, alleen is er minder verkeer en zijn de auto’s ouder en toch in een betere staat. We voelden ons er in ieder geval meteen thuis. Toen we daar rondliepen werden we aangesproken door een man op een paard.
Of we zin hadden om de volgende ochtend per paard een nabijgelegen waterval te gaan bezoeken? Nu was paardrijden iets wat Mia graag wilde doen in Cuba, dus por que no? (waarom niet). We moesten de volgende ochtend om 9 uur op het plein zijn, daar zou onze cabellero ons opwachten met de paarden. Later zijn we die avond nog gaan eten bij een familie. Ook hier werden we weer aangesproken en vervolgens naar het restaurant geleidt (alles voor 5 CUC). Restaurant is trouwens een groot woord, het was meer een terras achter het huis. We moesten door de woonkamer en de slaapkamer om bij het terras te komen. We hadden een zee schotel gekozen. Vis, Garnalen en kreeft. Samen voor 10 CUC pp.
Maar niet tegen de andere gasten zeggen want het was spotgoedkoop. (overigens de hele avond geen andere gasten gezien, wij waren de enige van 6 tot ca. 9). Het smaakte erg goed, met name de garnalen waren echt heel lekker. En daarnaast ook een goed gevoel omdat deze familie het, volgens ons, goed kon gebruiken.
De volgende ochtend (dinsdag) redelijk bijtijds opgestaan om op tijd te zijn voor het paardrijden. Het was echt heel gaaf. Ik had een paard dat wel vooruit wilde, het gevolg was dat ik voorop in de groep zat, de groep bestond uit ca. 10 andere toeristen.
Dit was wel makkelijk want we moesten de bergen door. Over smalle paadjes en dan zitten de paarden nogal dicht op elkaar (bumperen) wat ook bij paarden irritaties opwekt. Het was bijzonder om zo de bergen door te gaan, en soms ging het erg kort langs de afgrond. Gelukkig waren de paarden dit alles gewend en gingen op semi-automatisch de bergen door.
Maar mijn paard was dus lekker snel. Op een gegeven moment waren we de bergen door en kwamen we bij een open veld. Mijn paard begon vanzelf te draven. Gelukkig heb ik 10 jaar geleden, op initiatief van José, eens een aantal lessen paardrijden gehad en die kwamen nu goed van pas. Ik gaf iets been en hop daar sprong het paardje in galop. Dat was echt gaaf. Het moet er wel goed uit gezien hebben want ik werd een aantal keer gevraagd (door de andere in de groep) of ik een professional was. Nou ik denk dat het meer het paard was. ;-)
Na ca. 3 uur kwamen we bij de ingang van het natuurpark. Hier lieten we de paarden staan en gingen het laatste stukje te voet verder. Na een korte wandeling kwamen we bij de “waterval”, het doel van deze dag. Helaas was er te weinig water, dus geen waterval. Alleen een kleine pool waarin we een verfrissende duik konden nemen.
Omdat het best warm was, was dit lekker om te doen. Na een uurtje of zo zijn we weer terug gegaan richting het dorp. Onderweg zijn we nog gestopt om Guarapo te drinken, een drankje dat je krijgt als je sugarcane stengels perst. Het is een combinatie van zoet en fris, erg lekker.
We konden het hier zelf persen. (Ik had hier nog wel even een teek te pakken, of hij mij eigenlijk ;-) in m’n enkel. Maar na 5 minuten had ik ‘m verwijderd.) Daarna zijn we via een kortere weg in ca. 2,5 uur weer naar thuis gegaan. Onderweg galopperend het open veld over. Gaaf.
’s Avonds zijn we met een aantal andere gaan eten en hebben we kunnen genieten van de live muziek die werd gespeeld op het plein vlakbij het restaurant.
Van links naar rechts, Per (Zweden), Laura (Spanje), Raph (Skippy), Mia en ik.
We sloten de avond af in een soort disco in een grote grot, op ca 15 min. lopen vanuit het centrum. Gelukkig hadden we een gids die de weg toonde anders hadden we het nooit gevonden.
De grot was erg gaaf, de muziek was helaas niet erg ok, maar het was wel heel bijzonder.
Woensdag konden we een beetje bijkomen van ons grot avontuur en het paardrijden. We hadden de bus naar Cienfuegos om drie uur in de middag. Tot die tijd hebben we het een beetje rustig aan gedaan. Ik was naar een museum geweest waar ze een stuk (een van de lucht-inlaten) van een neergeschoten U2 hebben liggen.
Ergens in 1962 heeft Cuba een spionage vliegtuig van de VS uit de lucht gehaald. Het museum ging over de schurken die de revolutie tegen wilde werken. “Museo Nacional de la Lucha Contra Bandidos”. Het was een beetje vaag, er hingen veel grote portreten van (voor mij) onbekenden met allerlei machine pistolen. Leuker was eigenlijk nog dat je in de toren kon klimmen die bij het museum hoorde, deze gaf je een prachtig mooi uitzicht over Trinidad. Zie de foto’s...
Om drie uur zijn we vertrokken richting Cienfuegos. Waar we rond 7 uur aankwamen.
We moesten via Santa Klara omrijden omdat een brug stuk is en daardoor niet geschikt voor zware (Viazul) bussen.
Bij het Viazul busstation was een mooie muurschildering te zien van Che...
Ook in Cienfuegos slapen we bij een casa particulares, die ons al stond op te wachten bij het station. Was grappig, de kerel had een eigen auto dus we hoefden niet te lopen en kregen ook nog een gratis ritje door de stad en naar “Punta Gorda” het uiterste tipje van de stad dat ongeveer een km de baai in steekt.
Donderdag zijn we naar Rancho Luna gegaan, een strand in de buurt. Hier wilden we voor de laatste keer van de stranden van Cuba gaan genieten en ik heb hier twee duiken gemaakt. Het weer speelde ons, met name Mia, nogal parten. Het was helemaal niet warm, erg bewolkt dus er was niks te doen op het strand. Ik was op zoek gegaan naar de duikschool en kreeg al mijn twijfels of er hier überhaupt iets open zou zijn. Maar dat bleek toch wel het geval. Maar druk was het niet. Dus ging ik samen met “mijn” duik instructeur duiken. (groepsgrootte = 1, ideaal!)
De eerste duik was een wrakduik. (diepte ca. 20 meter) Een gezonken garnalenvissersboot. Eerst gingen we door een soort tunnels richting het wrak. Toen kwamen we bij het wrak en het was nog een behoorlijke boot. Ik schat een meter of 50 lang. De boot stond gewoon rechtop in het water, alsof hij er zo was neergezet. We zijn eerst om de boot heen gezwommen en daarna zijn we ook in het wrak gegaan. Erg gaaf. Via de kajuit naar binnen en toen door de boot heen via een machine kamer luik weer naar buiten. Wat overigens nog een beetje frotten was, want dat luik was niet erg groot. Al met al een erg gave duik.
Daarna gingen we terug naar het strand, aten we wat brood en toen was het tijd voor de tweede duik. Deze duik was in ondiep water, dus heb ik mijn camera weer meegenomen. Dit keer gingen we echt door hele smalle tunnels, het was echt smal, maar ik vond het super gaaf. Terug in het openstuk zagen we veel vissen en op een gegeven moment zwommen we tussen een hele school. Was supergaaf om te zien. De vissen kwamen uit het niets en waren ook zeer snel weer vertrokken. Al met al veel zeeleven hier. Kortom weer een schitterende duik.
Later vertelde de duik instructeur dat we allerlei speciale dingen hadden gedaan, die normaal met een grotere groep niet mogelijk zijn. Lucky me! Voor Mia was het echter een beetje saai, dus zij was na ca. een half uur weer terug gegaan naar Cienfuegos. Omdat ik al m’n geld opgedoken had. (je kon namelijk niet met Creditcard betalen). Heb ik 5 dollar gewisseld, wat eten gekocht en ben voor 1 peso (3,5 cent) met een Nederlandse bus (jaja) terug gegaan naar Cienfeugos.
’s Middag hebben Mia en ik Cienfeugos verkend. Een beetje rondgelopen en foto’s genomen.
Tja, het regende een beetje, en zoals je ziet kun je echt niet op reis zonder Lonely Planet...
Blanca y Negra: Een cubaanse die een praatje maakte met Mia. Ze bleek studente en vroeg om een studiebijdrage.
Verder nog heerlijk en supergoedkoop ijs gegeten. ’s Avonds bij de Casa particulares gegeten. Was erg lekker, we hadden weer om de gemarineerde garnalen gevraagd. Mmm! Tijdens het eten kwam de regen trouwens wel met bakken uit de lucht vallen. Ik heb het idee dat we ingehaald zijn door de regen.
Vrijdag ochtend zijn we (per taxi) terug gegaan naar Havana. Rechtstreeks naar de Casa particulares waar we al eerder zijn geweest dat was dus makkelijk!
’s Middags hebben we het museum voor de schone kunsten bezocht “Museo Nacional de Bellas Artes”. Echt hele gave schilderijen gezien. Sowieso is dit museum een echte aanrader. Je mocht er eigenlijk geen foto’s nemen, maar deze wilde ik jullie toch niet onthouden:
Hij is van Flavio Garciandia de titel is: “Todo lo que usted necesita es amor”. Het is een groot schilderij, ca. 1,5 bij 2,5 meter. Het lijkt een foto maar het is dus geschilderd. Ik hou veel van deze stijl.
Er waren nog veel meer erg gave schilderijen en op de derde verdieping heel veel kunst die te maken heeft met de kolonisatie van Cuba door de Spanjaarden. Al met al een echte aanrader.
’s Avonds hebben we in het theater van het museum een muziek voorstelling bijgewoond. Het was een soort muziek avond waaraan verschillende artiesten meewerkte. Toeval (of niet) dezelfde kerels als van de Jazz tent, waren ook van de partij. De voorstelling zou eigenlijk om 7 uur beginnen, maar geheel volgens de Latijns Amerikaanse way of life werd er uit eindelijk om 8 uur gestart. (Dit bleek trouwens wel door overmacht te komen, een van de artiesten was verlaat).
Het was interessant om allerlei verschillende artiesten te zien, ten dele kenden we ook al de nummers van de kerels uit de jazzclub. Al met al zijn we rond een uur of 11 weggegaan. Ik weet niet of het met duiken te maken heeft maar ik was erg moe.
Zaterdag hebben we oud Havana herontdekt. We waren hier al eerder geweest maar hadden nog lang niet alle mooie plekken gezien zo ontdekten we vandaag.
We hebben vandaag ook de kunst (en kitsch) markt bezocht. Veel kaf, maar hier en daar ook erg leuke dingen. Het is ook erg gaaf om al die schilderijen en verschillende (geïmiteerde) stijlen te zien van de lokale Cubaanse artiesten.
"Waar ga je naar toe?" - "Naar Cuba natuurlijk, schat"
Mia gaat morgen terug naar Denemarken dus zij wilde hier wat souvenirs kopen voor de familie. Daarnaast kon ze de verleiding niet weerstaan om een schilderij te kopen.
Na het shoppen zijn we een mojito gaan drinken in La Bodeguita del Medio.
Dit is een bar/restaurant waar Hemingway veel kwam en het schijnt dat ze hier zijn favortiete mojitos schonken. Het is traditie om iets op de muur te zetten, dus dat hebben we ook gedaan.
Na het eten waren we bijna op een boot van de Uruguaanse Marine beland (Mia was al halverwege de loopplank toen we werden teruggefloten), vervolgens hebben we nog een uurtje staan kletsen met enkele Uruguaanse officieren in opleiding die bezig waren aan een reis van 7 maanden langs Latijns Amerika, Hawai, Noord-Amerika en Europa.
Dit ter afsluiting van hun opleiding. Het was naar eigen zeggen de eerste keer dat een Uruguaans schip Cuba aandeed sinds de revolutie. (en wij waren erbij ;-)).
Daarna hebben we nog wat langs de Malecón geslenterd, genoten van het uitzicht en rustig terug naar huis.
Zondag was Mia’s laatste dag in Cuba. Na afscheid genomen te hebben van Havana, de Malecón en een laatste ijsschotel in de “Bim bom” zijn we samen naar het vliegveld gegaan.
Fidel is 80 geworden, Cubaanse humor: nog 80 jaar ;-)
Ik ga ook vliegen alleen richting Santiago de Cuba aan de oostkant van het eiland. Maar mijn vliegtuig vertrekt van een andere terminal. Dus toen was het tijd om afscheid van elkaar te nemen. Het was erg leuk om met Mia te reizen en het klikte prima, ik vrees dat ik haar wel ga missen....
Duiken en luieren in Maria la Gorda
Vandaag nog een tweede duik gedaan. Dit keer was het een soort cave duik.
We zwommen door een soort kleine ravijn, een beetje nauw af en toe en soms wat lastig manoeuvreren, zeker wanneer degene voor je niet door zwom. Wel erg interessant, op het einde van de ravijn keek je in 1 keer een paar 100 meter de diepte in. Erg indrukwekkend. De diepte was ca. 30 meter. (Helaas heeft mijn Polar horloge het begeven terwijl ik toch dacht dat ie 30 meter zou moeten kunnen hebben? Moet ik nog even achteraan gaan.)
Na nog wat te hebben gerelaxed op het strand zijn we ’s middags naar Pinar del Rio vertrokken. Een ritje in een airco mini-bus van ca. 3 uur.
Pinar del Rio is op zich niet heel erg de moeite waard. Op vrijdag hebben we er een rum fabriek bezocht, waar we een “excursie” zouden krijgen. Ik denk dat we langer hebben moeten wachten dan dat de rondleiding duurde. Na 10 minuten stonden we weer buiten en we hebben niet eens kunnen proeven!
Enkele andere beelden van Pinar del Rio:
Was grappig ze hadden er een winkel die "La Mia" heette, hoe toepasselijk:
Afijn ’s middags de bus richting la Habana genomen. Op de heenweg hadden we Viazul, terug wilde we de andere maatschappij, Astro, uitproberen die iets goedkoper is. Op zich goed bevallen het is wel iets meer reizen met de “locals”, wat inhoud dat er wat vaker gestopt wordt. Maar na ca. 3,5 uur zijn we in la Habana aangekomen. We hadden van onze “familia particulares” in Pinar del Rio een adres gekregen van een bevriende familie in Habana die ook kamers verhuren. Deze familie woont in een ander deel van Habana dan waar we het eerste weekend hebben gezeten (Habana Biejo; Oud Havana) dus wat variatie.
Uitzicht op Hotel Nacional vanaf de Malecón.
We zitten heel centraal dicht bij hotel Nacional en de universiteit, de wijk heet Verdano. Het straatbeeld is authentiek oftewel oud, veel achterstallig onderhoud maar wel origineel en ook warm. Je voelt je er op je gemak als je er rond loopt en het ademt een buitengewone relaxte sfeer uit.
Het is nog steeds erg gaaf (vind ik) om de oude Nederlandse bussen hier rond te zien rijden, en ik kan er geen genoeg van krijgen om ze te fotograferen. (soort heimwee?) Anyway een andere reminder aan thuis; Bavaria bier! We liepen een bar binnen en ze verkopen hier gewoon Bavaria. Dus even een paar blikjes ingeslagen, en ’s avonds aan de Malecón bij de ondergaande zon op gedronken.
(Het zou zo een advertentie voor Bavaria kunnen zijn, vind ik!)
Prima! Daarna hebben we een Jazz club bezocht, el Zorro y el Cuervo (de vos en de raaf). Het was leuk om de musici aan het werk te zien, ze hadden er echt lol in. Het was wel een echte gringo bar maar wat wil je met een entree van 10 CUC.
(CUC is het geld dat de toeristen “moeten” gebruiken. 1 euro = 1,2 CUC). BTW: Een tip: als je ook naar Cuba wil komen, koop Canadese dollars. 1 euro is ~1,5 Canadese dollar, maar hier is 1 Canadese dollar ook ~1,2 cuc. Dus omgerekend heb je dan ~1,8 CUC voor je euro. Wordt je vakantie toch ff de helft goedkoper!)
Maar goed voor die 10 CUC kon je wel twee drankjes uitzoeken. Dus na ons “budget” opgedronken te hebben zijn we met een oude Amerikaanse auto naar huis gebracht, lachen om een keer mee te maken.
Op zondag zijn we naar het zeer grote kerkhof van Havana gegaan (Necrópolis Cristóbal Colón). Het schijnt dat hier bijna een miljoen mensen begraven zijn. De graven zijn allemaal netjes gestructureerd vergelijkbaar met de plattegrond van een stad en ze zijn allemaal nogal groot (familiegraven).
Het is bijzonder om te zien, heel veel marmer, rustgevend wel. Sommige graven worden goed bijgehouden maar ook hier is weer een hoop verval. Ik heb er een tijdje rondgekeken en ook wat foto’s genomen.
Daarna zijn we naar “Place de la Revolucion” gelopen, wat redelijk in de buurt is. Hier worden de grote bijeenkomsten gehouden (zoals bijvoorbeeld op 1 mei). Aan de ene kant heb je heb een grote kolom met de buste van José Martin en aan de andere kant de beeltenis van Che Gevarra op de voorkant van een gebouw.
Er tussen in een enorm plein waarover ook een weg loopt. We waren op zondagmiddag de enige op het plein, op een paar militairen na, maar het schijnt dat hier wel een miljoen mensen zich kunnen verzamelen.
’s Avonds zijn we naar een film geweest. Kosten 2 peso’s (de munt voor de Cubanen. 1 peso ~ 3.5 eurocent dus dat kon wel.) We wilden eerst na een Amerikaanse film gaan, maar het was een beetje onduidelijk in welke zaal we moesten zijn. In de grote zaal draaide een Argentijnse/Spaanse film, echter alleen in het Spaans. Omdat we een beetje wilde ontspannen kozen we toch voor de Amerikaanse film, met Spaanse ondertiteling. Het bleek echter dat we kaartjes hadden voor de film in de grote zaal, en we moesten een paar peso bijleggen voor deze film. Ondertussen konden we in de zaal kijken. Bleek dat ze een tv hadden staan met een stuk of 20 stoelen er voor!
Toch maar voor de Spaans/Argentijnse film gekozen. Hoewel ik het niet echt goed kon volgen was het zeer interessant verhaal over de Coupe in Chili en een of andere pater van een school voor jongens die daarbij een belangrijke rol speelde.
Na de film zijn we nog wat gaan eten op de bovenste verdieping (25e) van Hotel Libre, genietend van het mooie uitzicht en de live muziek. (onder andere van de Godfather).
Op maandag zijn we naar Trinidad gegaan. We hadden via onze casa particulares een taxi geregeld rechtstreeks naar Trinidad via Cienfuego. Onderweg zijn we door enkele echte hoosbuien gekomen, het regenseizoen schijnt hier heftiger te zijn dan normaal. Op het einde van de middag zijn we in Trinidad aangekomen.
Trinidad lijkt nogal op Antigua, Guatemala. Kleine straatjes met kinderkoppen en kleurige huizen, alleen is er minder verkeer en zijn de auto’s ouder en toch in een betere staat. We voelden ons er in ieder geval meteen thuis. Toen we daar rondliepen werden we aangesproken door een man op een paard.
Of we zin hadden om de volgende ochtend per paard een nabijgelegen waterval te gaan bezoeken? Nu was paardrijden iets wat Mia graag wilde doen in Cuba, dus por que no? (waarom niet). We moesten de volgende ochtend om 9 uur op het plein zijn, daar zou onze cabellero ons opwachten met de paarden. Later zijn we die avond nog gaan eten bij een familie. Ook hier werden we weer aangesproken en vervolgens naar het restaurant geleidt (alles voor 5 CUC). Restaurant is trouwens een groot woord, het was meer een terras achter het huis. We moesten door de woonkamer en de slaapkamer om bij het terras te komen. We hadden een zee schotel gekozen. Vis, Garnalen en kreeft. Samen voor 10 CUC pp.
Maar niet tegen de andere gasten zeggen want het was spotgoedkoop. (overigens de hele avond geen andere gasten gezien, wij waren de enige van 6 tot ca. 9). Het smaakte erg goed, met name de garnalen waren echt heel lekker. En daarnaast ook een goed gevoel omdat deze familie het, volgens ons, goed kon gebruiken.
De volgende ochtend (dinsdag) redelijk bijtijds opgestaan om op tijd te zijn voor het paardrijden. Het was echt heel gaaf. Ik had een paard dat wel vooruit wilde, het gevolg was dat ik voorop in de groep zat, de groep bestond uit ca. 10 andere toeristen.
Dit was wel makkelijk want we moesten de bergen door. Over smalle paadjes en dan zitten de paarden nogal dicht op elkaar (bumperen) wat ook bij paarden irritaties opwekt. Het was bijzonder om zo de bergen door te gaan, en soms ging het erg kort langs de afgrond. Gelukkig waren de paarden dit alles gewend en gingen op semi-automatisch de bergen door.
Maar mijn paard was dus lekker snel. Op een gegeven moment waren we de bergen door en kwamen we bij een open veld. Mijn paard begon vanzelf te draven. Gelukkig heb ik 10 jaar geleden, op initiatief van José, eens een aantal lessen paardrijden gehad en die kwamen nu goed van pas. Ik gaf iets been en hop daar sprong het paardje in galop. Dat was echt gaaf. Het moet er wel goed uit gezien hebben want ik werd een aantal keer gevraagd (door de andere in de groep) of ik een professional was. Nou ik denk dat het meer het paard was. ;-)
Na ca. 3 uur kwamen we bij de ingang van het natuurpark. Hier lieten we de paarden staan en gingen het laatste stukje te voet verder. Na een korte wandeling kwamen we bij de “waterval”, het doel van deze dag. Helaas was er te weinig water, dus geen waterval. Alleen een kleine pool waarin we een verfrissende duik konden nemen.
Omdat het best warm was, was dit lekker om te doen. Na een uurtje of zo zijn we weer terug gegaan richting het dorp. Onderweg zijn we nog gestopt om Guarapo te drinken, een drankje dat je krijgt als je sugarcane stengels perst. Het is een combinatie van zoet en fris, erg lekker.
We konden het hier zelf persen. (Ik had hier nog wel even een teek te pakken, of hij mij eigenlijk ;-) in m’n enkel. Maar na 5 minuten had ik ‘m verwijderd.) Daarna zijn we via een kortere weg in ca. 2,5 uur weer naar thuis gegaan. Onderweg galopperend het open veld over. Gaaf.
’s Avonds zijn we met een aantal andere gaan eten en hebben we kunnen genieten van de live muziek die werd gespeeld op het plein vlakbij het restaurant.
Van links naar rechts, Per (Zweden), Laura (Spanje), Raph (Skippy), Mia en ik.
We sloten de avond af in een soort disco in een grote grot, op ca 15 min. lopen vanuit het centrum. Gelukkig hadden we een gids die de weg toonde anders hadden we het nooit gevonden.
De grot was erg gaaf, de muziek was helaas niet erg ok, maar het was wel heel bijzonder.
Woensdag konden we een beetje bijkomen van ons grot avontuur en het paardrijden. We hadden de bus naar Cienfuegos om drie uur in de middag. Tot die tijd hebben we het een beetje rustig aan gedaan. Ik was naar een museum geweest waar ze een stuk (een van de lucht-inlaten) van een neergeschoten U2 hebben liggen.
Ergens in 1962 heeft Cuba een spionage vliegtuig van de VS uit de lucht gehaald. Het museum ging over de schurken die de revolutie tegen wilde werken. “Museo Nacional de la Lucha Contra Bandidos”. Het was een beetje vaag, er hingen veel grote portreten van (voor mij) onbekenden met allerlei machine pistolen. Leuker was eigenlijk nog dat je in de toren kon klimmen die bij het museum hoorde, deze gaf je een prachtig mooi uitzicht over Trinidad. Zie de foto’s...
Om drie uur zijn we vertrokken richting Cienfuegos. Waar we rond 7 uur aankwamen.
We moesten via Santa Klara omrijden omdat een brug stuk is en daardoor niet geschikt voor zware (Viazul) bussen.
Bij het Viazul busstation was een mooie muurschildering te zien van Che...
Ook in Cienfuegos slapen we bij een casa particulares, die ons al stond op te wachten bij het station. Was grappig, de kerel had een eigen auto dus we hoefden niet te lopen en kregen ook nog een gratis ritje door de stad en naar “Punta Gorda” het uiterste tipje van de stad dat ongeveer een km de baai in steekt.
Donderdag zijn we naar Rancho Luna gegaan, een strand in de buurt. Hier wilden we voor de laatste keer van de stranden van Cuba gaan genieten en ik heb hier twee duiken gemaakt. Het weer speelde ons, met name Mia, nogal parten. Het was helemaal niet warm, erg bewolkt dus er was niks te doen op het strand. Ik was op zoek gegaan naar de duikschool en kreeg al mijn twijfels of er hier überhaupt iets open zou zijn. Maar dat bleek toch wel het geval. Maar druk was het niet. Dus ging ik samen met “mijn” duik instructeur duiken. (groepsgrootte = 1, ideaal!)
De eerste duik was een wrakduik. (diepte ca. 20 meter) Een gezonken garnalenvissersboot. Eerst gingen we door een soort tunnels richting het wrak. Toen kwamen we bij het wrak en het was nog een behoorlijke boot. Ik schat een meter of 50 lang. De boot stond gewoon rechtop in het water, alsof hij er zo was neergezet. We zijn eerst om de boot heen gezwommen en daarna zijn we ook in het wrak gegaan. Erg gaaf. Via de kajuit naar binnen en toen door de boot heen via een machine kamer luik weer naar buiten. Wat overigens nog een beetje frotten was, want dat luik was niet erg groot. Al met al een erg gave duik.
Daarna gingen we terug naar het strand, aten we wat brood en toen was het tijd voor de tweede duik. Deze duik was in ondiep water, dus heb ik mijn camera weer meegenomen. Dit keer gingen we echt door hele smalle tunnels, het was echt smal, maar ik vond het super gaaf. Terug in het openstuk zagen we veel vissen en op een gegeven moment zwommen we tussen een hele school. Was supergaaf om te zien. De vissen kwamen uit het niets en waren ook zeer snel weer vertrokken. Al met al veel zeeleven hier. Kortom weer een schitterende duik.
Later vertelde de duik instructeur dat we allerlei speciale dingen hadden gedaan, die normaal met een grotere groep niet mogelijk zijn. Lucky me! Voor Mia was het echter een beetje saai, dus zij was na ca. een half uur weer terug gegaan naar Cienfuegos. Omdat ik al m’n geld opgedoken had. (je kon namelijk niet met Creditcard betalen). Heb ik 5 dollar gewisseld, wat eten gekocht en ben voor 1 peso (3,5 cent) met een Nederlandse bus (jaja) terug gegaan naar Cienfeugos.
’s Middag hebben Mia en ik Cienfeugos verkend. Een beetje rondgelopen en foto’s genomen.
Tja, het regende een beetje, en zoals je ziet kun je echt niet op reis zonder Lonely Planet...
Blanca y Negra: Een cubaanse die een praatje maakte met Mia. Ze bleek studente en vroeg om een studiebijdrage.
Verder nog heerlijk en supergoedkoop ijs gegeten. ’s Avonds bij de Casa particulares gegeten. Was erg lekker, we hadden weer om de gemarineerde garnalen gevraagd. Mmm! Tijdens het eten kwam de regen trouwens wel met bakken uit de lucht vallen. Ik heb het idee dat we ingehaald zijn door de regen.
Vrijdag ochtend zijn we (per taxi) terug gegaan naar Havana. Rechtstreeks naar de Casa particulares waar we al eerder zijn geweest dat was dus makkelijk!
’s Middags hebben we het museum voor de schone kunsten bezocht “Museo Nacional de Bellas Artes”. Echt hele gave schilderijen gezien. Sowieso is dit museum een echte aanrader. Je mocht er eigenlijk geen foto’s nemen, maar deze wilde ik jullie toch niet onthouden:
Hij is van Flavio Garciandia de titel is: “Todo lo que usted necesita es amor”. Het is een groot schilderij, ca. 1,5 bij 2,5 meter. Het lijkt een foto maar het is dus geschilderd. Ik hou veel van deze stijl.
Er waren nog veel meer erg gave schilderijen en op de derde verdieping heel veel kunst die te maken heeft met de kolonisatie van Cuba door de Spanjaarden. Al met al een echte aanrader.
’s Avonds hebben we in het theater van het museum een muziek voorstelling bijgewoond. Het was een soort muziek avond waaraan verschillende artiesten meewerkte. Toeval (of niet) dezelfde kerels als van de Jazz tent, waren ook van de partij. De voorstelling zou eigenlijk om 7 uur beginnen, maar geheel volgens de Latijns Amerikaanse way of life werd er uit eindelijk om 8 uur gestart. (Dit bleek trouwens wel door overmacht te komen, een van de artiesten was verlaat).
Het was interessant om allerlei verschillende artiesten te zien, ten dele kenden we ook al de nummers van de kerels uit de jazzclub. Al met al zijn we rond een uur of 11 weggegaan. Ik weet niet of het met duiken te maken heeft maar ik was erg moe.
Zaterdag hebben we oud Havana herontdekt. We waren hier al eerder geweest maar hadden nog lang niet alle mooie plekken gezien zo ontdekten we vandaag.
We hebben vandaag ook de kunst (en kitsch) markt bezocht. Veel kaf, maar hier en daar ook erg leuke dingen. Het is ook erg gaaf om al die schilderijen en verschillende (geïmiteerde) stijlen te zien van de lokale Cubaanse artiesten.
"Waar ga je naar toe?" - "Naar Cuba natuurlijk, schat"
Mia gaat morgen terug naar Denemarken dus zij wilde hier wat souvenirs kopen voor de familie. Daarnaast kon ze de verleiding niet weerstaan om een schilderij te kopen.
Na het shoppen zijn we een mojito gaan drinken in La Bodeguita del Medio.
Dit is een bar/restaurant waar Hemingway veel kwam en het schijnt dat ze hier zijn favortiete mojitos schonken. Het is traditie om iets op de muur te zetten, dus dat hebben we ook gedaan.
Na het eten waren we bijna op een boot van de Uruguaanse Marine beland (Mia was al halverwege de loopplank toen we werden teruggefloten), vervolgens hebben we nog een uurtje staan kletsen met enkele Uruguaanse officieren in opleiding die bezig waren aan een reis van 7 maanden langs Latijns Amerika, Hawai, Noord-Amerika en Europa.
Dit ter afsluiting van hun opleiding. Het was naar eigen zeggen de eerste keer dat een Uruguaans schip Cuba aandeed sinds de revolutie. (en wij waren erbij ;-)).
Daarna hebben we nog wat langs de Malecón geslenterd, genoten van het uitzicht en rustig terug naar huis.
Zondag was Mia’s laatste dag in Cuba. Na afscheid genomen te hebben van Havana, de Malecón en een laatste ijsschotel in de “Bim bom” zijn we samen naar het vliegveld gegaan.
Fidel is 80 geworden, Cubaanse humor: nog 80 jaar ;-)
Ik ga ook vliegen alleen richting Santiago de Cuba aan de oostkant van het eiland. Maar mijn vliegtuig vertrekt van een andere terminal. Dus toen was het tijd om afscheid van elkaar te nemen. Het was erg leuk om met Mia te reizen en het klikte prima, ik vrees dat ik haar wel ga missen....
Subscribe to:
Posts (Atom)